Arbitrêre praktyke deur die SAID tydens die uitreiking van assesserings
Die Wet op Belastingadministrasie maak voorsiening vir die oudit en verifiëring van belastingbetalers se belastingopgawes vir alle belasting wat deur die Kommissaris van die Suid-Afrikaanse Inkomstediens (SAID) geadministreer word. In baie van die gevalle is die briewe wat deur belastingbetalers ontvang word in dié verband standaard-briewe wat nie enigsins meer spesifieke inligting bied rakende wat […]
VERVOERDIENSTE AAN WERKNEMERS: BINDENDE ALGEMENE BESLISSING 50
Ingevolge die Wet op Belastingadministrasie kan die Suid-Afrikaanse Inkomstediens (“SAID”) Bindende Algemene Beslissings (“BAB“) oor sake van algemene belangstelling of belangrikheid uitreik en die kommissaris se toepassing of interpretasie van die belastingwet rakende hierdie sake duidelik maak. BAB 50 gee duidelikheid oor die sogenaamde ‘geen waarde‘ bepaling ten opsigte van die lewering van vervoerdienste deur ’n werkgewer aan sy werknemers. Agtergrond Werkgewers lewer gereeld vir werknemers vervoerdienste vanaf hul huise na die werkplek. Alhoewel dit meestal van toepassing is op plekke waar werk afgeleë is, soos in die boerdery– of mynbousektor, het die lewering van sulke dienste ook algemeen geword in stedelike gebiede waar verkeersopeenhopings aansienlike ure van die werknemers in beslag neem. Ingevolge die Sewende Bylae tot die Inkomstebelastingwet, wat oor byvoordele handel, is hierdie vervoerdienste belasbaar as ’n byvoordeel in die hande van werknemers. Die voordeel kan egter geen waarde trek as daar nie aan sekere voorwaardes voldoen word nie, wat effektief geen belastinggevolge vir die werknemer tot gevolg het nie. Verwarring het dikwels ontstaan oor die toepassing van die ‘geen-waarde‘-bepaling, veral waar die vervoer aan ’n derde party uitgekontrakteer word. Paragraaf 2(e) van die Sewende Bylae ag dat ’n belasbare voordeel van die werkgewer aan ’n werknemer toegestaan word wanneer die vervoerdiens, ten koste van die werkgewer, vir privaat of huishoudelike doeleindes aan die werknemer gelewer is. Paragraaf 10(2)(b) bepaal op sy beurt dat so ’n belasbare voordeel geen waarde sal trek as vervoerdienste deur die werkgewer aan sy werknemers in die algemeen gelewer word vir die vervoer tussen werk en huis nie. Die fokus van hierdie afdeling is dat die bepaling ‘geen waarde‘ is waar die werkgewer die vervoerdiens lewer en dit nie aan ’n ander party kontrakteer nie. Dit is die kern van die onderskeiding vir die BAB. Beslissing Indien die vervoer nie direk deur die werkgewer verskaf word nie (en uitgekontrakteer word aan ’n spesifieke verskaffer van vervoerdienste), moet die werkgewer die voorwaardes vir die lewering van die vervoerdienste duidelik maak. Vervoerdienste: Moet uitsluitlik aan werknemers aangebied word op grond van voorafbepaalde roetes; Kan nie ad-hoc deur werknemers versoek word nie; en Die kontrak vir die diens is tussen die werkgewer en die vervoerverskaffer, en geen werknemer is ’n party by die kontrak nie. Die voorsiening en toegang tot algemene openbare vervoer sal nie as ’n vervoerdiens deur die werkgewer gelewer word nie, en die “geen waarde“-voorsiening sal nie in hierdie omstandighede geld nie. Hierdie […]
ADMINISTRATIEWE OORTREDINGSBOETES VIR UITSTAANDE KORPORATIEWE INKOMSTEBELASTINGOPGAWES
Oor die algemeen moet alle geregistreerde maatskappye binne 12 maande na die einde van die maatskappy se finansiële jaareinde korporatiewe inkomstebelastingopgawes (CIT) indien. Dit is van toepassing op alle maatskappye wat in Suid-Afrika gevestig is, wat broninkomste in Suid-Afrika ontvang of wat ’n permanente onderneming of ’n tak in Suid-Afrika in stand hou. Op 29 […]
BELASTINGBOETES: ONDERSTELLINGSBOETES IN DIE WET OP BELASTINGADMINISTRASIE
Die Wet op Belastingadministrasie, 28 van 2011, het die idee van “onderstellingsboetes” wat op ‘n persentasiegrondslag gehef word, ingevoer. Die boetes word gehef afhangende van watter gedrag deur die belastingbetaler geopenbaar word en word ingedeel volgens die onderstaande tabel wat in artikel 223(1) vervat is: Dit is nie duidelik hoe ‘n belastingbetaler se gedrag geklassifiseer […]
DIE BEREKENING VAN RENTE BETAALBAAR TUSSEN BELASTINGBETALERS EN DIE SAID?
Die Wet op Belastingadministrasie (Engels: Tax Administration Act of TAA) skryf algemene beginsels voor wat toegepas moet word wanneer rente aan of deur die SAID betaalbaar, bereken word. Die doel hiervan is om ‘n meer regverdige en uniforme manier van renteberekening daar te stel vir beide belastingbetalers en die SAID. Soos met die meeste dinge […]