Belastinggevolge van leningsrekeninge wat met dividendbetalings afgehandel is

Ingevolge die Wet op Belastingadministrasie kan die Suid-Afrikaanse Inkomstediens (SAID), in antwoord op ’n aansoek, bindende privaatmenings (BPR) uitreik en duidelik maak hoe die Kommissaris die bepalings van die belastingwette sou interpreteer en toepas met betrekking tot ’n spesifieke voorgestelde transaksie. 

BPR 346 bepaal die inkomstebelasting en dividendbelasting–gevolge van die aflossing van binne-groeplenings by wyse van verrekening teen betaalbare dividende. Die beslissing is gemaak in verband met die interpretasie en toepassing van artikel 19 en artikel 64F(1)(a) van die Inkomstebelastingwet, wat handel oor skuldvrystelling en dividendbelasting. 

Die onderstaande maatskappye behoort tot dieselfde “groep van ondernemings” en is die partye tot die beslissing:  

• Die aansoeker: ’n privaat maatskappy en ’n belastinginwoner in Suid-Afrika; 
• Mede-aansoeker A: ’n privaat maatskappy en ’n belastinginwoner in Suid-Afrika; 
• Mede-aansoeker B: ’n privaat maatskappy en ’n belastinginwoner in Suid-Afrika; en 
• Mede-aansoeker C: ’n privaat maatskappy en ’n belastinginwoner in Suid-Afrika. 

Beskrywing van die voorgestelde transaksie 

Die aansoeker is ’n beleggingsbeheermaatskappy wat al die ekwiteitsaandele besit in mede-aansoeker A en mede-aansoeker B. Mede-aansoeker B besit 100% van die mede-aansoeker C se aandelekapitaal. Die volgende leningsrekeninge bestaan ​​tussen die aansoekers – 

• Lening 1 ontvangbaar deur mede-aansoeker A van die aansoeker; 
• Lening 2 ontvangbaar deur mede-aansoeker A van mede-aansoeker B; 
• Lening 3 ontvangbaar deur mede-aansoeker C van die aansoeker; 
• Lening 4 ontvangbaar deur mede-aansoeker C van mede-aansoeker A; en 
• Lening 5 ontvangbaar deur mede-aansoeker B van die aansoeker. 

Die lenings het hul oorsprong in voortgesette voorskotte tussen groepondernemings tot mekaar om daaglikse bedrywighede te finansier. Nie een van die fondse is gebruik om die verkryging van bates te finansier nie. Die groep wil die binne-groeplenings sover moontlik uitskakel. 

Die stappe om die voorgestelde transaksies uit te voer is as volg: 

Stap 1 

• Mede-aansoeker A verklaar ’n dividend aan die aansoeker gelyk aan die saldo van lening 1, wat op die leningsrekening uitstaande gelaat sal word.  
• Mede-aansoeker A en die aansoeker sal ooreenkom om die dividend betaalbaar deur mede-aansoeker A teen die lening 1 wat die aansoeker aan mede-aansoeker A betaalbaar moet verreken, wat lei tot die volle vereffening van albei lenings. 

Stap 2 

• Mede-aansoeker C sal ’n dividend aan mede-aansoeker B verklaar, gelyk aan die verskuldigde saldo ten opsigte van lening 3, wat op die leningsrekening uitstaande gelaat sal word. Mede-aansoeker C sal die lening 3 aan mede-aansoeker B sedeer ter vereffening van die dividend.  
• Mede-aansoeker B sal lening 3 en lening 5 aan mede-aansoeker A sedeer as gedeeltelike betaling van lening 2. 

Stap 3 

• Mede-aansoeker C verklaar ’n dividend aan mede-aansoeker B vir ’n bedrag gelykstaande aan die saldo ten opsigte van lening 4, wat op die leningsrekening uitstaande gelaat sal word. Mede-aansoeker C sal lening 4 aan mede-aansoeker B sedeer ter vereffening van die dividend. 
• Lening 2 en lening 4 sal teen mekaar verreken word. Die netto saldo is ’n bedrag wat mede-aansoeker B aan mede-aansoeker A verskuldig is ten opsigte van lening 2. 

Stap 4  

• Mede-aansoeker A verklaar ’n dividend aan die aansoeker vir ’n bedrag gelykstaande aan die som van die saldo’s van lening 2, 3 en 5, wat op die leningsrekening uitstaande sal gelaat word. 
• Lening 3 en lening 5 word teen die dividend verreken. 
• Mede-aansoeker A sal die lening 2 aan die aansoeker sedeer ter vereffening van die dividend. 

Beslissing deur die SAID 

Die beslissing deur die SAID is as volg: 

1. Geen dividendbelasting is van toepassing op die verklaring van dividende in die verskillende stappe nie. 
2. Die aflossing van lenings 1, 3 en 5 by wyse van die verrekeningsreëlings in stap 1 en stap 4 sal in elk geval ’n “toegewing of kompromie” uitmaak. Die verrekeningsreëlings sal egter in geen van die gevalle ’n “skuldvoordeel” uitmaak nie; daarom is geen van die bepalings oor “skuldvrystelling” van toepassing nie. 

Die SAID het verder bevind dat die beslissing nie betrekking het op algemene of spesiale bepalings teen die voorkoming van vermyding in die wet nie, wat ’n voorwaarde was vir die onlangse uitspraak. 

Hierdie artikel is ‘n algemene inligtingsblad en moet nie as professionele advies gebruik word nie. Geen aanspreeklikheid kan aanvaar word vir enige foute of weglatings, of vir enige verlies of skade wat spruit uit die vertroue op enige inligting hierin nie. Kontak altyd u adviseur vir spesifieke en gedetailleerde advies. Foute en weglatings is uitgesonder (E&OE).